Waarom gaan bouwmensen zo vroeg aan de slag? Het schijnt iets van vroeger te zijn, toen vaklieden alleen met daglicht bouwden in vooral de zachte maanden. Bouwlampen kwamen pas later in zwang. Je zou verwachten dat vakmensen die beschikken over sterk ledlicht via de cao de kantooruren opzoeken. Niets is minder waar. Ze zijn niet alleen aan het werkritme gewend, ze hebben ook geen zin om in files te staan. Liever vroeg op dan laat thuis. Dus brengt Maurice de Haan – of zijn vrouw, die dialyseverpleegkundige is, de taken verdelen ze eerlijk – eerst zijn ene kind om 06:30 naar de gastouder en vervolgens zijn andere naar school. Of de kids dat niet vervelend vinden. Niet dus. Regelmatig krijgt Maurice bij het ophalen te horen: “Ben je er nu al? Mijn tekening is nog niet klaar.” Dat zijn nog eens ideale kinderen! Vervolgens rijdt vakman Maurice naar de Van Omme & De Groot-locatie aan de Keenstraat in de Spaanse Polder. Daar neemt hij op zijn tablet de opdrachtbonnen van deze dag door. Het gaat om klussen voor gebouwbeheerders, woningbouwverenigingen en particulieren.
7:45 – Route
Na raadpleging van Buienradar legt Maurice de route vast, met het oog op de fotografie. De dag start grijs, in de loop van de middag verwachten de meteorologen opklaringen. Eerst rijden we naar de Van Heusdestraat in Rotterdam West, alwaar een plafonnetje in de meterkast is beschadigd als gevolg van een lekkage. Maurice gaat het ontstane gat dichtmaken. De dame die opendoet op de vierde etage – de dag begint met veel ochtendgymnastiek – is het Nederlands niet machtig. Na wat handen- en voetenwerk begrijpt ze hoe Maurice de klus aanpakt. Na het inmeten gaat hij op straat aan het werk. Opvallend detail: de mobiele accustofzuiger op zijn rug. Hij moest wennen aan veilig werken, maar is inmiddels helemaal om en echt niet vanwege de foto’s. Doppen in de oren, slang op de invalzaag en gáán. Na de klus volgt een hilarisch moment. Maurice haalt een witte box uit de werkbus en gaat op straat op z’n gemak een bak koffie zetten. Want hij wil verse. Ook opvallend: passanten kijken er niet van op.
9:00 – In de buscabine
Eenmaal weer in de buscabine vraagt Maurice de route op naar Prinsenland. Conform afspraak kondigt hij zijn bezoek bij de bewoners een halfuur van tevoren telefonisch aan. Na het vervangen van de cilinders van de toegangsdeur rijden we naar Wassenaar Dorp. In een hofje aldaar tobt een vrouw met waterschade. Binnen staan overal elektrische kachels, het hagelnieuwe tapijt is doorweekt. Oorzaak: heftige regenval tijdens een zware onweersbui. “Het water spoot uit de putjes. Het is al de tweede keer.” Omdat aanpassing van de rioolcapaciteit ongetwijfeld lang op zich laat wachten, moeten twee dammetjes vooralsnog de oplossing bieden. Maurice slijpt buiten twee composietdorpels op maat en plaatst deze op de zijkant op de oude dorpels. “Wel opletten dat je er niet over struikelt!” Daarna maakt hij de klus proper. “Belangrijk: de klus schoon achterlaten. Dat waarderen de klanten enorm”, zo weet Maurice. Genoeg concullega’s laten de klant in een stofbende achter.
12:00 – Tot nu toe loopt de dag gesmeerd
Bijzonder, want onderhoudswerk biedt zelden standaardsituaties, meestal wordt een beroep op de vindingrijkheid gedaan. Dat zal snel blijken. Terwijl langzaam de bewolking breekt, rijden we naar de Wilhelminatoren op de Kop van Zuid van Rotterdam. Daar kampt een kantoor op de hoogste verdieping ook met een hardnekkige lekkage. Het blijkt een ware Sherlock Holmes-klus. Maurice doet zijn aanvalsplan uit de doeken. “Ik wil alleen de opdracht weten. Krijg je info, dan stuurt dat je al een beetje. Ik wil stap voor stap zelf alle mogelijke oorzaken uitsluiten.” Op de plek des onheils staan vier emmers met helder lekwater. Maurice concludeert dat hij de plekken waar hij kleurstof aanbracht, kan afvinken. Hij wil de inpandige installatie voor luchtbehandeling boven het kantoor zien en laat de technische man oppiepen. Achter brandkastdikke deuren staan immens grote installaties en filterwanden in enorme metalen bakken. Door de patrijspoort ziet hij onder een installatie te veel water staan. De technische man schakelt de installaties uit. “Als deze draaien, word je zo naar binnen gezogen.” De ruimte wordt droog gemaakt en vervolgens gaan de mannen op onderzoek uit. Ze hebben een vermoeden, maar toch gaan we het dak op om andere oorzaken uit te sluiten. Maurice: “Het kan zijn dat dit probleem ontstaat omdat een ander lekprobleem nog niet is opgelost. We zijn hier helaas nog wel een tijdje zoet mee.”
16:30 – Tijd voor de laatste klus: het repareren van een deurdranger in een kantoor bij de Waalhaven. Eenmaal aangekomen doemen vier identieke kantoren op. Maurice loopt naar gebouw 4 en kiest voor de vierde etage. Daar toont de dame achter de balie zich aangenaam verrast: “Dat maak je niet vaak mee, een vakman die een dag eerder komt.” Maurice grinnikt en gaat aan de slag met een behoorlijk lamme dranger. Totdat de voor de klus verantwoordelijke langskomt. Redelijk lang verhaal kort: we zitten op de juiste etage van het verkeerde gebouw. Wat een toeval. Na het bijstellen van de juiste dranger zit de dag erop. En na een filerijke rit bereiken we rond 17:30 het kantoor van Van Omme & De Groot in de Spaanse Polder. Maurice weet wat dat betekent: nog een uur rijden om vanaf hier in zijn woonplaats Ridderkerk te komen. Vandaag geldt: vroeg op en laat thuis. Gelukkig houdt zijn leidinggevende daar rekening mee bij het inroosteren van de volgende dagen. Het was een fijne en leerzame dag. Nu nog met z’n allen stap voor stap dat gierend uit de klauwen lopende mobiliteitsprobleem oplossen.
